Η θεατρική παράσταση "Τα ραδίκια ανάποδα" στην Καλαμαριά

Η θεατρική ομάδα Αγ. πορφύριος ο μιμος της Μητρόπολής Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς σας προσκαλεί στην κωμική θεατρική παράσταση "Τα ραδίκια ανάποδα" του Γιώργου Γαλίτη σε σκηνοθεσία Γιάννη Νικόλτσιου.

• 24, 25 Φεβρουαρίου 2024 και ώρα 20:00 στο θέατρο Σταύρος Κουγιουμτζής (Πρώην Χιλής) διεύθυνση Χιλής 12 Καλαμαριά.
• 2,3,9 Μαρτίου 2024 και ωρα 20:00 στο θέατρο Προκόπειο πολυδύναμο κέντρο (διεύθυνση Καραμανούνα 29 - Αρετσού)

Η είσοδος είναι με ελεύθερη. Οι θεατές θα φέρουν τρόφιμα τα οποία θα δοθούν για το φιλανθρωπικό έργο της Μητρόπολης Καλαμαριάς.

Τηλέφωνα κρατήσεων: 6987 807678

«Τα Ραδίκια Ανάποδα» του Γιώργου Γαλίτη είναι ένα έργο με δεκατρείς ρόλους που αποχαιρετούν 13 διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφόρων κοινωνικών ομάδων, θέσεων και ιδεολογιών που έχουν, αποδημήσει εις Κύριον.

Η θεματολογία κινείται γύρω από το επίκαιρο θέμα της καθημερινότητας των ανθρώπων την εποχή που ζούμε, με ευφυέστατο μαύρο χιούμορ, όπου μέσα του περικλείει ατάκες επί παντός επιστητού, εκφράσεις που έχει καθιερώσει ο λαός, γνωστές σε όλους μας παραφράσεις στίχων τραγουδιών και έργα.

Δεκατρείς κωμικοί επικήδειοι είναι το πέρασμα από την ανθρώπινη τραγωδία στην ανθρώπινη κωμωδία και γελοιότητα.

Μια παράσταση δεκατριών “πεθαμένων” ανδρών και γυναικών, η οποία ασκεί μια ευφυή κοινωνική κριτική και σάτιρα, ενώ ταυτόχρονα πετυχαίνει να μετατρέψει ένα μακάβριο θέμα, τον θάνατο, σε αντικείμενο γέλιου και άρα, ζωής. Μια μαύρη κωμωδία, που αξίζει να παρακολουθήσεις τόσο για την ευρηματικότητα και την πρωτότυπη σύλληψή της, όσο και για το αστείρευτο ταλέντο, που ξεδιπλώνει η ομάδα μας, με πλήρη δυναμική, ήδη από το πρώτο κιόλας λεπτό του έργου.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μονολόγους στη φόρμα του επικήδειου (εκτός από την εισαγωγική ομιλία του Χάρου και τη συρραφή τραγουδιών). Μέσα από κάθε επικήδειο σατιρίζεται ένας τυποποιημένος χαρακτήρας χωρίς ποτέ να χρησιμοποιούνται ευτελή μέσα ή φτηνά αστεία. 

Εκμαιεύοντας τον κλαυσίγελο των θεατών μέσα από λεκτικά παιχνίδια, αναγνωρίσιμες καταστάσεις και απροσδόκητους συνδυασμούς. Ταυτόχρονα παίζεται έξυπνα το παιχνίδι με το φόβο και τον εξορκισμό του θανάτου, εξοικειώνοντας το θεατή με την «παρουσία» του.